سرزمین البارهاَلْباره، سرزمینی از ناحیه حمص در سوریه است. ۱ - معرفی سرزمین البارهساکنان این ناحیه از قبیله بهراء یمن بوده‌اند که پس از فتح این سرزمین به دست ابوعبیده بن جراح در ۱۶ق، بدانجا کوچیدند. [۱]
عبیدالله ابن خردادبه، المسالک و الممالک، به کوشش محمد مخزوم، بیروت، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م.
[۲]
احمد یعقوبی، البلدان، لیدن، ۱۸۹۲م.
الباره پیش از اسلام شهری بزرگ و مرکز داد و ست د روغن زیتون بوده است. در این سرزمین دژی بوده که به آن زاویه الباره می‌گفتند. [۳]
عبدالمؤمن بن عبدالحق، مراصد الاطلاع، ج۱، ص۱۵۲، به‌کوشش علی‌محمد بجاوی، بیروت، ۱۳۷۳ق/۱۹۵۴م.
آثار باستانی بسیاری شامل مجسمه‌ها و معابد، از دوره حکومت رومیان در این ناحیه برجای مانده که از جمله آن‌ها تالار وسیعی است به طول ۱۵ و عرض ۷ متر که تمامی آن در درون صخره‌ای با سقفی یکپارچه است. سطح این سقف به روغنی مخصوص آغشته شده که تاکنون نیز تغییر رنگ نداده است. بر روی یکی از دیوارهای این تالار شکل صلیب ، و بر روی یکی از درهای آن نوشته‌ای به زبان رومی به چشم می‌خورد. [۴]
کامل غزی، نهرالذهب فی تاریخ حلب، ج۱، ص۵۲۳، حلب، ۱۳۴۳- ۱۳۴۵ق.
۱.۱ - تقسیمات جغرافیاییدر تقسیمات جغرافیایی روستای الباره از توابع جنوبی بخش احسم از شهرستان اریحا در استان ادلب در سوریه، و فاصله آن تا مرکز بخش کم است. جمعیت آن برابر سرشماری ۱۹۹۲م/۱۳۷۱ش، ۰۷۵، ۴نفر بوده است. [۵]
المعجم الجغرافی، به کوشش عماد مصطفی طلاس، ج۲، ص۲۱۳، دمشق، ۱۴۱۳ق/۱۹۹۲م.
خانه‌های بافت قدیم این روستا از سنگ و گل است، اما ساختمانهای جدید از سنگ و سیمان ساخته می‌شود. مردم روستا بیش‌تر کشاورز و دام‌پرورند که بجز کشت غلات ، به پرورش درختان میوه همچون انگور ، انجیر و هلو نیز می‌پردازند. [۶]
المعجم الجغرافی، به کوشش عماد مصطفی طلاس، ج۲، ص۲۱۳، دمشق، ۱۴۱۳ق/۱۹۹۲م.
۱.۲ - الباره در جنگهای صلیبیالباره در جنگهای صلیبی میان مسلمانان و مسیحیان چندین بار دست به دست شد. در ۴۹۰ق/۱۰۹۷م دقاق، امیر دمشق به اتفاق اتابک خود، طغتکین در نزدیکی الباره بر لشکری بزرگ از صلیبیان تاختند و آنان را غافلگیر کردند. [۷]
عمر ابن عدیم، زیدةالحلب من تاریخ حلب، ج۲، ص۱۳۱، به کوشش سامی دهان، دمشق، ۱۴۵۷ق.
[۹]
استیون رانسیمان، تاریخ جنگهای صلیبی، ج۱، ص۲۹۰-۲۹۱، ترجمة منوچهر کاشف، تهران، ۱۳۶۰ش.
یک سال بعد ریموند به سرزمینهای مسلمانان حمله کرد و به الباره تاخت. مردم شهر امان خواستند، ولی ریموند همه آنان را کشت و یا برده کرد و مسیحیان را در آن‌جا سکنی داد. وی مساجد را به کلیسا بدل کرد و یک تن از کشیشان لشکر خود را به مقام اسقفی آن شهر منصوب نمود. [۱۰]
استیون رانسیمان، تاریخ جنگهای صلیبی، ج۱، ص۳۳۹، ترجمة منوچهر کاشف، تهران، ۱۳۶۰ش.
اسقف الباره بسیاری از هماهنگیهای سپاه ریموند را صورت می‌داد، از جمله: نحوه حرکت آن، چگونگی برخورد با مسلمانان و یا رساندن پیامهای او به دیگر فرماندهان و حکمرانان شهرهای تصرف شده. [۱۱]
استیون رانسیمان، تاریخ جنگهای صلیبی، ج۱، ص۳۵۵، ترجمة منوچهر کاشف، تهران، ۱۳۶۰ش.
۱.۳ - حکومت امیر بلک بن ارتقزمانی که امیر بلک بن ارتق به حکومت حلب رسید (۵۱۷ق/ ۱۱۲۳م)، الباره را نیز تصرف کرد و اسقف شهر را به اسارت گرفت. در همان سال سران سپاه صلیبی که در اسارت امیر بلک در قلعه خَرْتَبِرْت بودند، با نیرنگ گریختند و همزمان اسقف الباره نیز توانست بگریزد. [۱۲]
حمزه ابن قلانسی، ذیل تاریخ دمشق، ج۱، ص۲۰۹-۲۱۰، بیروت، ۱۹۰۸م.
پس از تسلط دوباره مسیحیان بر این شهر، نورالدین محمود بن زنگی در ۵۴۶ق/۱۱۵۱م قلعه الباره را همراه با قلعه‌های دیگری، از آنان بازپس گرفت. [۱۳]
ابن اثیر، الکامل، ج۱۱، ص۱۵۴- ۱۵۵.
[۱۴]
عمر ابن وردی، تتمةالمختصر فی اخبار البشر، ج۱، ص۷۹، به کوشش احمد رفعت بدراوی، بیروت، ۱۳۸۹ق/۱۹۷۰م.
[۱۵]
شمس‌الدین سامی، قاموس الاعلام، ج۲، ص۱۱۹۳، استانبول، ۱۳۰۶ق.
۱.۴ - الباره نام سرزمین و قلعهالباره همچنین نام سرزمینی کوهستانی از جزیرةالخضراء در اندلس است که کوههای مرتفع و باغهای میوه بسیار دارد نیز نام قلعه‌ای است که ویرانه‌های آن بر روی قله کوهی میان ماردین و آمد قرار گرفته است. [۱۷]
یاقوت، المشترک،ص۳۵، ۱۴۰۶ق/ ۱۹۸۶م.
۲ - فهرست منابع(۱) ابن اثیر، الکامل. (۲) ابن تغری بردی، النجوم. (۳) عبیدالله ابن خردادبه، المسالک و الممالک، به کوشش محمد مخزوم، بیروت، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م. (۴) عمر ابن عدیم، زیدةالحلب من تاریخ حلب، به کوشش سامی دهان، دمشق، ۱۴۵۷ق. (۵) حمزه ابن قلانسی، ذیل تاریخ دمشق، بیروت، ۱۹۰۸م. (۶) عمر ابن وردی، تتمةالمختصر فی اخبار البشر، به کوشش احمد رفعت بدراوی، بیروت، ۱۳۸۹ق/۱۹۷۰م. (۷) استیون رانسیمان، تاریخ جنگهای صلیبی، ترجمة منوچهر کاشف، تهران، ۱۳۶۰ش. (۸) شمس‌الدین سامی، قاموس الاعلام، استانبول، ۱۳۰۶ق. (۹) عبدالمؤمن بن عبدالحق، مراصد الاطلاع، به‌کوشش علی‌محمد بجاوی، بیروت، ۱۳۷۳ق/۱۹۵۴م. (۱۰) کامل غزی، نهرالذهب فی تاریخ حلب، حلب، ۱۳۴۳- ۱۳۴۵ق. (۱۱) المعجم الجغرافی، به کوشش عماد مصطفی طلاس، دمشق، ۱۴۱۳ق/۱۹۹۲م. (۱۲) یاقوت، بلدان. (۱۳) یاقوت، المشترک، ۱۴۰۶ق/ ۱۹۸۶م. (۱۴) احمد یعقوبی، البلدان، لیدن، ۱۸۹۲م. ۳ - پانویس
۴ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «الباره»، ج۱۱، ص۴۳۳۸. رده‌های این صفحه : جغرافیای اسلامی | سوریه
|